The Beach

Koh Phanghan, strand, zee en watervallen. Het was tijd voor een flinke wandeltocht om de watervallen te bekijken. We huurden een scooter en gingen op weg naar de 1e waterval, we zouden nog 1km de berg op moeten lopen om er te komen. No point, let's go! Eenmaal daar aangekomen zagen we 3 druppels water van een rots afvallen, geweldig! Het had natuurlijk niet geregend dus alles stond droog. Dan maar naar het viewpoint, wat nog een heel stuk klimmen was. Gelukkig, zo blijven we toch nog een beetje in beweging ;) Het klimmen en klauteren was ook zeker de moeite waard, het uitzicht vanaf de top was spectaculair! Daarna was het tijd om de 2e waterval te checken, zou die het wel doen? Dit bleek gelukkig zo te zijn en Geer kon hier zijn Tarzan skills tonen op het zwiepende touw dat boven het water hing. Met de scooter reden we door naar de kust en we kwamen bij een heel leuk baaitje uit; Coconut Bay. Het was hier echt prachtig, met kristalhelder water en een poederwit strand. We hebben hier lekker gegeten, even gezwommen en een middagdutje in de hangmat gedaan. Rond 6 uur waren we weer terug bij onze bungalow. We hadden zo'n trek in een Hollands maaltje (wat missen we dat!!!) maar gelukkig hadden ze mijn favourite; bloemkool met kaassaus. Daarna was het (helaas) tijd om afscheid van iedereen te nemen en reden we met de taxi naar de pier. Daar namen we de nachtboot naar Surat Thani en hebben we heerlijk geslapen :)

Om 06:00 vertrok de bus van Surat Thani naar Krabi, wat een behoorlijk ruig ritje was. De buschauffeur had een wat vreemde rijstijl, tijdens het inhalen drukte hij op de rem (hij durfde denk niet :p). Het was nog een behoorlijk eindje rijden en om 11:00 moesten we de boot nemen van Krabi naar Railey. Eenmaal bij de pier bleken we de enigen te zijn die een ticket hadden gekocht. Dat werd wachten, wachten en nog eens wachten, maar dat waren we ondertussen wel gewend. Toch is wachten het meest vreselijke deel van het reizen, je weet nooit hoe lang je moet wachten. Na een tijdje moesten we met de taxi naar een andere pier, daar zouden we meer geluk moeten hebben. Toen we daar na een half uur aankwamen bleek dat ook hier maar 1 andere toerist was, en de boot zou pas vertrekken als we met 8p waren. Na een half uur was er nog niemand bijgekomen en kwam de stuurman ons vertellen dat we 'of meer moesten betalen, 'of we nog heeeel lang konden wachten. Geer z'n bloed kookte op dit moment en schoot uit zijn slof, wat denken ze wel niet! Na nog een tijdje wachten kwamen er gelukkig wat andere toeristen en konden we eindelijk vertrekken. We kwamen pas laat in de middag aan en veel bungalows zaten al vol, dus besloten we maar wat extra bathen neer te leggen. Daarna hebben we de boel een beetje verkend. Er was een heel duur strand, niets voor ons dus :p, maar als je een stukje door de rotsen klom kwam je uit bij backpackersbeach, that's what we like ;) De volgende dag besloten we hier een nachtje te blijven. Dat was nog een hele onderneming want het was vloed.. en dat betekende dat er maar 1 weg was naar backpackersbeach; over een grote rots heen. Geer ging op weg met 1 backpack en haalde aan de andere kant een kajak op (die daar 2x zo goedkoop was als op het dure strand ;)) Daarna kwam hij mij (eer) ophalen, dat scheelde weer 500bath :p Met de kajaks zijn we langs de rotsachtige baai gevaren, echt super mooi. Daarna moesten we 8km over de ruige zee peddelen om bij een onbewoond eilandje aan te komen. Gelukkig hadden we wind mee en waren we er al binnen een uurtje! Het water was hier zo blauw en helder dat je het koraal en de vissen goed kon zien. Iets verder lag nog een eilandje, dus daar zijn we ook nog even heen gevaren. Een heel bijdehand aapje at hier de hele prullebak leeg (zie filmpje). De lucht begon te betrekken en het begon te regenen. Gelukkig trok de bui snel weg en konden we beginnen aan onze terugtocht. De zee leek kalm en de wind leek te gaan liggen, maar toen we om het eiland de open zee opgingen, kwamen de hoge golven op ons af en sloegen in de kano.We moesten al onze krachten gebruiken om vooruit te komen, maar er leek geen vooruitgang in te zitten. Het leek of we op de noordzee aan het kayaken waren bij windkracht 5. Na anderhalf uur en heel veel spierpijn kwamen we terug op het strand. We waren helemaal gebroken! Het was nu dus eindelijk tijd voor iets waar we lang op gewacht hadden; een Thaise massage ;) Geer dacht dat hij vermoord werd maar na een uur voelden we ons weer als herboren! De vorige avond was Eer vergeten om zich in te sprayen met deet, dus ze was helemaal lekgeprikt (zie foto).

De volgende morgen was het weer tijd om te vertrekken. Eerst naar Krabi, waar we even konden shoppen op een hele leuke markt, en daarna met de boot naar Koh Phi Phi!!! Natuurlijk moesten we naar Koh Phi Phi, daar was ten slotte 'The Beach' opgenomen ;) Het eiland bestond uit 2 delen; Koh Phi Phi Don (daar sliepen we) en Koh Phi Phi Leh (daar was de film geschoten). Gelukkig was het eiland minder toeristisch dan we hadden verwacht en het bleek zelfs boven verwachting leuk te zijn. Voor de volgende dag boekten we meteen met een ander Nederlands meisje een snorkeltrip naar The Beach. Om helemaal in de stemming te komen hebben we die avond de film gehuurd (voor de 10e keer kijken :P). De volgende morgen hebben we eerst nog even het tsunami memorial park bezocht. Dat was erg indrukwekkend en als je al die jonge gezichten op de foto's ziet (backpackers, net als wij) dan lopen de rillingen over je rug. Bijna 5 jaar geleden gebeurde het en iedereen op dit eiland had zijn eigen verhaal. Boven op de berg, bij het viewpoint vertelde een man ons dat hij die dag de ramp vanaf de berg zag gebeuren. Hij heeft daar tientallen mensen opgevangen en ze moesten daar dagen wachten op hulp. Altijd gedacht dat het zo ver weg was, maar nu was het allemaal zo dichtbij, een paradijs dat plotseling in een hel verandert. 's Middags was het tijd om het echte parijdijs te bezoeken. We snorkelden in azuurblauw water met tropische vissen en vaarden door naar Monkey island, waar Geer bijna werd aangevallen door de aapies. Later voeren we door naar The Beach, eindelijk!! In eerste instantie leek het minder indrukwekkend dan in de film, maar dat kwam grotendeels doordat het eb was en we door rotsen moesten lopen om bij het strand te komen. Maar op het strand was het prachtig, met al de kliffen er omheen. Helaas was het een beetje bewolkt en moesten we de sunset vanaf de beach missen :( In het donker kwamen we weer terug bij ons hotel. We namen snel een douche en kleedden ons weer om, want er was die avond een full moon festival. Dat was erg leuk met Thaise zangers en travestietenshows en er werd een missverkiezing gehouden. Op het eind werden er allemaal kranzen met kaarsjes aangestoken en tegelijk in de zee gelegd.
De volgende morgen wilden we de Tsunami village gaan bezoeken, dat was weer een heel eind klimmen (we krijgen toch een spieren!) In dit dorp leefden mensen die na de Tsunami geen huis meer hadden, er was geen electriciteit of water! Om 11:00 vertrok de boot dus we moesten doorlopen. Toen we net met de boot onderweg waren bleek er een probleem te zijn, de motor sloeg uit. Een bemanningslid kwam naar ons toe en begon over 'snorkles'. We snapten niet wat hij bedoelde en dachten dat we gingen snorkelen (we hadden toch geen snorkeltrip geboekt??) Toen begrepen we dat er iets tussen de schroef zat en hij een snorkel nodig had om het weg te halen, dus gaven we onze. Probleem opgelost (een net) en we voeren weer verder, op naar Koh Lanta. Dit was onze laatste bestemming in Thailand. We sliepen hier in een primitief hutje, maar het was relaxed en aan het strand.

Vanmorgen zijn we om 07:30 vertrokken naar Maleisie. Om 17:00 kwamen we bij de grens aan en daar begon de ellende. We waren over land, via Laos Thailand binnengekomen en dat betekende dat we een visum hadden voor 14 dagen. Wij waren echter uitgegaan van 30dagen, maar dat krijg je dus alleen als je met het vliegtuig komt. Wisten wij veel... We waren dus 13 dagen illegaal in Thailand geweest, en dat betekende 500bath per dag dokken!!! Samen moesten we dus 260 euro betalen!!!! We voelden ons flink bedonderd en legden uit dat we niet meer dan 3000bath hadden. Maar toen ze begonnen te dreigen met de politie begonnen we hem te knijpen. Toen kwam de buschauffeur ook nog eens zeuren dat we op moesten schieten, en dat hij anders zonder ons zou vertrekken. We konden werkelijk geen kant op en hebben snel een pinautomaat opgezocht. 13000bath met rochels van de Geer gaven we aan de o zo behulpzame douaniers. Wat een ratten zijn het toch! We waren blij toen we eenmaal de Maleisische grens hadden gepasseerd. THailand was prachtig, een geweldig land met geweldige mensen maar dit liet helaas wel een vieze nasmaak achter....

to be continued...


Foto's: http://picasaweb.google.com/eerengeer/Thailand